Gitme o insanı hasrete koyan uzaklara.
Kal yüreğimin başucunda.
Beraber İstanbul oluruz seninle,
Denizden az biraz mavi,
Ve sevdamızı sararız birlikte,
Güvercinlerin ötüşünü dinleriz.
Sen kal,
Çekmesin gözler hasret yollarını.
Hele oldum olası sevmediğim şu uzakları.
Gözlerinden öpmeyi borç saydım kendime.
Yağmur dokunur gözlerine,
Yağmurla karışık düşer gözyaşın hasret denizine.
Ağlamayı bırakırsın,
Fakat zaman geçmeyen bir hasret gibi durur gözlerinde.
Lisanı, eskilerden almış hasret çekmek.
Kal lütfen!
Yoksa eksik kalır benim hasretim.
Sensiz nasıl özlenir bilemem ben.
Gitmesen…
Mezar taşıma sevdamı yazarım ölünce.
Cihat Demirhan
Kayıt Tarihi : 20.11.2023 01:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!