Gitme, Şehir Uyanıkken

Rüzgar eser, martılar çizgiler çizer gökyüzüne,
Bir eski şarkı dolanır düşlerime usulca.
Ellerin gibi ince, sesin gibi hüzünlü,
Deniz akşamı kuşanır, ışıklar ürkek yanar.

Beni böyle bırakma, şehir henüz uyanırken,
Yakamoz düşerken sulara, gözlerin gibi derin.
Gel oturalım kulelerin gölgesinde, bir şiir gibi sessiz,
Hadi, çocukluk anılarımızı bulalım dalgaların içinde.

Gidersen, kim söyler türkülerimi sokaklara?
Kim toplar mektuplarımı sararmış sayfalardan?
Bu şehrin kokusu değişir mi yokluğunla?
Rüzgar, eski bir sitem gibi taşır adını sahillere.

Gel, vakit erken daha, geceyi bölme gözlerinle.
Şehir uyanırken gitme…