Gitme ömrümden Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Uçsuz kurak bir çölün kıyısında kalan vâhâ'sın
Yüreğimin derinliğinde ki âlâ dönüşen yarasın
Söyle ey Sevgili bu garip daha ne kadar yansın
İhanet yok ihanet sen içimde ölümsüz cansın

Ömrüme köprü,gölgesinde durduğum vefasın
Gitme ömrümden bebeğim,içimde dehâ'sın
İçimde ki bulutları yok eden kasırga,tufansın
Ben uğrunda bir ömür beklerim varsın o utansın

Göğe bakınca ay utanır,yıldızlar yek'e yek düşer
Hırslanır güneş,küser bulutlara, bulutlar şişer
Senin özlemin, hasrettin aşk yangınımda pişer
Gel gayri bu garibin, divane olurda yollara düşer

Gezindim öksüz kuşlar gibi bulmadım çare derman
Hiç tadı yok yüreğimin görür her yeri kara duman
Gel gayri sevgili bitiyor umutlar ölüyor zaman
Belki su bulmadan ölürsem, yeterlidir senin beni sarman...

Memocilo 03.02.17.Berlin