Gitme kınalı yar Nazlı bahar gitme

Yaz geçer
sonbahar gelir
bir rüzgar eser
yapraklar düşer ardından sokaklara,
üzülürüm…
boynu bükük kalır ağaçlar…

Gitme nazlı bahar
Gitme kınalı yar
gitme
ceylanlar bırakıp gider dağlarını
bir dal kırılır, bir ağaç devrilir
bir çocuk üşür elleri cebinde
bir adam boğulur nefessiz...

Gitme nazlı bahar
Gitme kınalı yar
gitme
terketme beni
umutsuz
çaresiz
bekletme beni
bütün kapılar kapanır üstüme
yıkılır yaslandığım bütün duvarlar
kovulurum bütün imgelerden
bu kahrolası yerde sensiz,
nasıl yaşarım bilmiyorsun…

Gitme nazlı bahar
Gitme kınalı yar
gözlerin güneş senin, gözlerin canışığı
ben sende hayatı sevdim, umudu sevdim
gidersen kırılır gül dalım
güz acısı iner yüreğime
boynu bükük kalır bu adam

…../
Gidiyorsun
dönüp bakmadan ardına
beni duymadan
almadan gidiyorsun…
bir amansız feryada sarılıyor bülbül
son yaprakta düşüyor dalından
küsüyor kokusuna gonca gül
dağlar devriliyor üstüme
bir enkazın altında kalıyor kalbim…

Gitme nazlı bahar
elveda demek zor şeydir bilirsin
gitme kınalı yar
gönlümün baharı gitme...
gidersen
ben bu ellerde
duramam! ..
gitmelerinde kalır gözlerim.
gitme nazlı bahar
gitme...
gitm...

Nuri CAN 1990