Bir gölge gibi
Bir görünüp bir kaybolursun
Gitme kal yanımda desem de
Yine gideceksin biliyorum
Ama sen gitme yine de kal yanımda çocukluğum.
Sana büyüyeceksin dediklerinde
Büyümek nasıl bir duygudur deyip
Heyecanla örnekler aramaya başladın
Kendine…
Önce hayat yolunda tökezleyip düştün
Sonra hiç olmaması gereken AŞK denilen
Acının koynuna girdin.
Kimi zaman onunla güldün
Kimi zaman onsuz ağladın
Uykusuz kaldın yalnız onu düşündün
Bilmez misin ki çocukluğum
Dünya ayrılıklar üzerine kurulmuştur
Günün birinde her şeyin ayrıldığı gibi
Sevenlerde ayrılır çocukluğum.
Bilmiyordum diyecektin
Doğru nereden bilecektin
Büyümek denilen şey bir kere sokuldu mu akla
Tek dert büyümek derdi olurmuş.
Uyuyup üstün açık kaldığında
Annen gelip üstünü örterdi
Ateşlendiğinde ise sabahlara kadar beklerdi
Başucunda…
Ve sen biraz daha büyüdüğünde Öf bile demeye başladın
Bilmiyordum diyecektin
Doğru nereden bilecektin
Büyümek denilen şey bir kere sokuldu mu akla
Tek dert büyümek derdi olurmuş.
Sonra sonbahar da yaşadın ayrılıklarını
Bir bahar zamanı anladın
Çocukluğunun gitmesini
Ve bir daha geri gelmeyeceğini
İşte şimdi anladın mı?
Çocukluğun yokluğunu.
Ama sen gitme yine de kal yanımda çocukluğum.
Kayıt Tarihi : 30.4.2013 09:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!