Gitme Kal Diyemedim Şiiri - Ali Aktaş

Senden ayrılırken, özledim seni.
Gözlerden kaybolana kadar baktım arkandan.
Gitme kal diyemedim.

Biliyorum;
Sen gitmeye, ben ise özlemeye,
Her geçen gün yolunu gözlemeye mecburum.

Masa boş, gönlüm ise sarhoşdu.
Yaşananlar hayelimde canlanırken,
Gerisi bomboşdu.

Biliyorum;
Sen gitmeye, ben ise özlemeye,
Her geçen gün yolunu gözlemeye mecburum.

Ve birden sol yanım acıdı nedense,
Elimi koydum acıyan yere dinsin diye,
Ama ne çare….

Dalmışım o muhteşem güzelliğine
Zaman su gibi eriyip giderken;
Birden; Cafenin usul usul çalan müziğinden çıkan ses,
Yanıma koşa koşa gelsen, geceyi yedi güne bölsem,
Elini tuta tuta ölsem…………….sözleriyle irkildim.

Hava karanlık, şimşekler çakıp, gök gürlerken,
Yağmur yavaş yavaaaş yağarken kalktım.
Islak ıslak baktım gözden kaybolup gittiğin yollara.

Biliyorum
Sen gitmeye, ben ise özlemeye,
Her geçen gün yolunu gözlemeye mecburum.

25 Nisan 2014
Antalya

tokatli_ali