Gitme Kal Diyemedim Şiiri - Ayten Özgün

Sevdam mevsimlik değil gözlerim senet aşka
Cihan üstüme gelse sevemem senden başka
Öyle sevdim ki seni öyle duru öyle saf
Ruhum isyana gelip canına hicret etti

Bir hayale ram oldum ömrüme sefa diye
Közlenmiş yarama tuz bastım şifa diye
Sızın düştü içime kimseye diyemedim
Bu kadar arbedeye yine de pes etmedim

Beklediğin ışık yok gittiğin o yollarda
Bir tek sen olacaktın bu kalbin odağında
Sen benim her şeyim ken sen bana el gibiydin
Yandığımın farkına varmayan çöl gibiyim

Tutukluyum sihirli aşkın hayallerinde
Uzaklardaki nuru kendime hayır sandım
Bir anlam veremedim gönlümün hallerine
Yanmak bu ise eğer ben cayır cayır yandım

Diyemedim kalemler yokluğundan eriyor
Dilim lal kalemim lal gitme kal diyemedim
Hiç farkı yok bu günümün senle olan dünümden
Ben hala o yaktığın ateşte yanmaktayım