Gitme(k) Şiiri - Barış Aydın

bilirsin
sulu gözümdür
ama ağla(ya) madım gidişine
“gitme kal! ”
… diyebilseydim keşke
diyemedim işte…

gözlerine bile bak(a) madım sen giderken
bakabilseydim eğer
yine tutamazdım kendimi.
biliyorsun…

ne desem boş bu saatten sonra
gittin! ! !
“gitme kal! ” deseydim de
gidecektin…
biliyordum…

ama döneceksin ya
işte bu sevindiriyor beni
ta ki
bir sonraki gidişine kadar

alıştım sandığım gidişler
zor geliyor artık bana
bir daha
“gitme! ”
ne olur!

(BİR bAŞKa kADInlardı Onlar)