Konuşurken ezilip büzülürdü kelimelerim. Anlatamazdım kimseye.
Benimdi o.
Hiçbir şeye emanet edemezdim.
Zamana emanet edemezdim pembe yüreğini.
Böyleymiş diye boynumu eğemezdim bu kader denen lanete.
Önündeki ayları adım adım çürütürken uzaktan izleyebilirdim.
Dokunamazdım hastalıklı hücrelerine.
Bugün bütün iyi kalpliliğim üzerimde
Cümle düşmanlarımı affettim
Yediğim meyvalardan
Kokladığım çiçeklerden af diliyorum
Yerde yürürken gördüğüm
Devamını Oku
Cümle düşmanlarımı affettim
Yediğim meyvalardan
Kokladığım çiçeklerden af diliyorum
Yerde yürürken gördüğüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta