Gitme Gülnihal Şiiri - Fikret Polat

yıllar geçer..yıllar gider
ve sen gülnihal..
kaç yıl geçtiğini bilmeden..
aldırış etmeden
zamanın alıp götürdüklerine..
dünün tekrarı gibi
yine gölgelerle bakıştığın
uyku fakiri gecelerden birinde
yine yüzünü yıkarken gözyaşların
titreyen dudaklarında maziden kalan bir şarkının
yarım yamalak sözleriyle
derinden bir aah çekeceksin ki gülnihal
soğuk duvarlarda patlayacak,
uzak diyarlarda bir üveyikle düetin
sarsacak mevsimleri..
karar sesi olacaksın akordu bozulmuş aşkların,
________sen yine de gitme gülnihal
________yine de gitme..

sen yalnızlıklar içinde kalabalık
azlıklarda çok
yoklukta var demeksin
her tükenişte yeni baştan başlamaksın sen..
gözün ışığısın sen, kulağın sesi
baharın ortasında hazan
çıkmaz sokakların en ıssız köşesi
en bildik soruların gizli öznesi
bir bakışta yakmaksın sen
idam mahkumunun en son nefesi
boğazda düğümlenirken hıçkırık
buzdan çözülen bir damla misali
iz bırakıp geçtiği her noktada
alev alev yanan gönüle
ılık ılık akmaksın sen...
bilirim vakit çok geç, yol ırak
gel bu gece hüznü de bırak
________sen yine de gitme gülnihal
________yine de gitme

seni yalnızlık diyarına sultan ettiler
hergün yarınından birgün çaldılar
kaf dağının ardına saklayıp bir yudum mutluluğu
acıyı altın tepsilerde sundular sana
çetelesini tuttun yıllarca
azalan umutların..
nefes nefes tükenirken sen
bir meçhule yürürken yapayalnız
ardından öylece bakakaldılar
üstelik sana nice bühtan ettiler
__________sen yine de gitme gülnihal
__________yine de gitme