Gitme Etme Günahkâr Şiiri - Serdar Erdemir

hadi git:
ama dur; iyice bakın etrafına
senden arta kalan
tüm yaşanmışlığı, al da git...

ellerimin şefkatini, kısa saçlarından,
teslimiyetimi,teninin sıcaklığından.
adımın her bir hecesini,dudaklarından
utangaçlığımı,çatalsı avuçlarından
sök de, öyle git...

pişmanlıktan zerre eser kalmasın ardından

benden önce;
hoyratça yaşamışlardı seni
tüm bedenin karış,karış parsellenmişti!
gül yanığı kokun, sen de değildi.
sen; sen de değildin artık...
yaşadıkların ve yaşayamadıkların arasında
asimleydi duyguların, ne acı
kendine bile kalmıştın yabancı!
gidersen bil ki;
sana kalacak olan/
tek düze bir yaşanmışlık
ve bana kalan;
derinlemesine yalnızlık!

hadi git:
ama dur; giderken
gözyaşlarını bırak bana
vebali ağır kalır sana!
kanayan bir yaradır/
yanaklarından süzülen
o kırılgan,ıslak bakışlar.
çünkü;
gözler; hep pişmanlık kusar!

hadi git:
ama dur; bütün ışıkları bir-bir yak
yalnızlığıma uyanmasın,
koynumuzda sarhoş edayla
uyuttuğumuz çocuksu aşklar
çünkü;
vedalar hep yorgun başlar...

giderken unutma;
yatağımın uzak sol ucuna sinmiş/
sıcaklığını
odamın mahremiyetinde asılı/
bakışlarını
banyodan yükselen buğuya kapılmış/
ıslaklığını
-usulca alda git...

pişmanlıktan zerre eser kalmasın ardından.

hadi git:
ama dur; bu yaptığım
acımasızlık aslında;
boşluğumu doldurdun uzun zaman
yoksa, nasıl dayanır insan olan
düş sokaklarında;
aşk kurşunlarıyla, kurşunlanmaya!
her defasında;
kanayan yara evhamıyla uyanmaya
gerçi;
alışkınım ne de olsa,
ter ve gözyaşından sızan
............can yakıcı tuza!

yanımdayken bile özlerken seni
gitme; etme günahkâr
senden önce var olan, tüm yaşanmışlık
zaaflarımı, korkularımı biliyorsun artık!
hadi git:
ama dur; dönersen
kapım sana, ağzına kadar açık
giderken vedasız
intihar provalarını bana bırak
anahtarını al da çık...