Gitme Emi Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

GİTME EMİ

Bir nimettir bakışların,
öyle durmuş dökülen gözyaşlarının arasından.
Yaşama tutunuşumdu sözcüklerin,
Gideceğim derken bile yanından.
Upuzun bir vedaydı bana sarılışın,
Hiç kopmayacakmışcasına.
Ağıttır ardına söylediklerim,
“Beni bırakma “ feryatlarım.

Yorgundun, her halinle yorgun
Gözlerin, buzu çözülmüş gözyaşı damlası
Yüzün unutulan antik kent silüeti

Yumrukların havada daireler çizerken
Duvarlar ben olaydım, ah etmezdim.

Gitme, sen benim açlığım,
Kör gecelerimin ay ışığı
Yurdumun en güzel köşesi
Sahiplenişliğimin gönül eri....

Gitme, sen benim nimetimsin
Yokluğunda hasretim
Varlığında doyumsuz hazlarım
Dokunuşlarında can bulduğum....

Gitme sen benim baharım
Hüzünlü şiirlerimin dizeleri
Yakıcı güneşimin koruganı
Hülyalı gölgemsin...

Yaktığın kuru güllerin acı tadı olsam da
Yaşadığın günlerin karabasanıysam da
Yutkunamadığın acı lokmansam da
Uğruma feda ettiklerini boşa çıkarsam da
Gitme yanımdan, gitme bu şehirden

Bir nimettir bakışların,
öyle durmuş dökülen gözyaşlarının arasından.