Gitme Diyorsun Şiiri - İlyas Gültekin

Başına gelmeden insanın farkına varmıyor bazı şeylerin...
Mesela, gitmen gereken bir yola ayaklarının gitmeyişini hisettin mi?
Veyahut kalmak istediğin yerde gitmek zorunda kaldığında,
Anladın mı gitmenin iki yüzü olduğunu?
Bir yüzü, eze eze yüreğini dönüşleri olmayan gidiş,
Diğer yüzü dönüşü olan ve umutla beklenen ayrı kalışlar...
Ne zordur gitmeler,
Yüreğinin bi yarısını arkanda bırakıp öylece çaresiz..
Senin hiç parmakların zar zor sıyrılırken ellerinden,
Kalbin gitme diyen gözlerine kelepçelendi mi?
Kalmanın vereceği mükafatı red edip,ateşten yollara gittimi mecburiyetlerin..
Dışın buz tutmuşken ayazda, için kor kor yandımı?
Hani o göz çukurlarında iz yapmış gözyaşların,
İçine damla damla aktı mı?
Ahh ulan ahh! deyip, susturmak ne zor yumruğunu dizinde!
Hasret acılarının birikmesi ne zordur genzinde...
Bir dokunuşunla yeşeren çiçeği, susuz bırakmak,
Bahardan kışa geçmek gibi bir şey..
Hangisi daha zor bilemiyorum...
Hasrete kalkan çekip, yüreğinde öylece uzaktan sevmek mi?
Yoksa hevesle koştuğun yolu,
Acı ile geri gelmek zorunda olmak mı?
Eyy benim külleri avuçlarımda yeşermiş özgür ceylanım..
Ey benim baharların bile kıskandığı kır papatyam..
Sen yokken de özlediğim gibi...
Ellerin avuçlarımda ikende özlediğim gibi...
Özleye özleye gidiyorum...
Geliş yollarının hesabını kafamda yapa yapa,
Ömrümün bi yarısını dudak cukurlarına bırakıp,
Öylece kimsesiz soğuk ve yanlız,
Amansız ve apansız terk eder gibi değil,
Bugün de yarın da sensiz olmayacağını bile bile,
Dönecek biri olarak gidiyorum..
Burnuma sinmiş kokunla birlikte ve dahi sevdanın yanına hasret hançerinide saplayıp öyle gidiyorum..
Gidiyorum işte..