Gitme Diyemem Ama Yinede Gitme

Yorgun yılgın bezgin inatçı bir adım var şimdi
Gidiyorum demen o kadar kolaydı ki
Zor olan uğurlamak dı..
Sessizliğin içinde bir ses
Yalnızlığın içinde bir nefes
Karanlığın içinde gölge
Adım solgun adım anlamsız
Yük ağır..
Ne borcum vardı ne alacağım
Küçük bir kedi gibi çaresiz
Sırılsıklam bir köşede
Suskunluğun melodisi
Güle güle..
Uçurum dibinde yaşam savaşında
İnadına direnen bir dağ çiçeği
Ruzgarın tepelerden kulakları tırmlayan ıslığı
Üşüyor beden direniyor ruh
Büyümeyen bir çocukdum ben..
Renklerimi bulamıyorum
Gülüşümü çalan mavi
Korkularımın esiri yüreğimdi
Yokluğun kocaman boşluk
Sessizliğin yalnızlık
Gülüşünü özledim..

Yılardan yorgun
düşencelerden bitkin
Konuşmakdan suskun
Dillerim oluyordun..
Çocuğun oluyordum
Şımarıyor gülüyordum
Uf oluyordu düştüğümde kanıyordu dizim..
Gözyaşlarım deniz oluyordu avuçlarında

Gitme diyemem ama yine de gitme...