Yolunun üstündeyim…
Ayaklarıma dolanıyor anıların gülen yüzü
Hıçkırıyorum…
Bırakıp gitmişsin ellerinle büyüttüğün bir kenti
Her şey sensizliğe gömülmüş
Kırgın ve kızgın sana…
Kızgın ve kırgın…
Kentindeyim…
Kokun sinmiş her köşesine sokakların.
Yoksun oysa
Yürüdüğümüz yollarda ayak izlerimiz duruyor
Çiğneyenlere küfrediyorum!
Senin bu kent…
Senin işte!
Ne zormuş seninle tanıdığım bu yollarda sensiz olmak…
Öksüz, yetim, sahipsiz olmak…
Ve boğulmak bir okyanusta her gece
Tutunacak bir tek dal olmadan..
Her gece yıkılsa da bir kent; yeni güne uyanmadan onarıyor kendini…
Olurki gelirsin ve bu harabelerde yaşayamazsın diye…
Olur ki gelirsin… Yine gitme diye!
Kayıt Tarihi : 14.3.2011 20:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!