Gitme Desem Şiiri - Harun Emre Yıldırım

Uzaklaş,
Uzaklaş,
Öyle bir uzaklaş ki benden,
Kalmasın kırık aynalarda bile suretin,
Mağrurlan ki,
Kalmasın,
Ne bir yerde adın,
Ne beyaz bir anıda ismin,

Çıksın düşlerinden,
O, güneş değdikçe parıldayan yüzün,
Baktıkça gözlerimde büyüyen sen,
Öyle bir uzaklaş ki benden,
Iraklaştıkça tükensin soluğumda hüznün,
Silinsin artık,
Ne olur silinsin hayalin gözbebeklerimden,

Düşsün gecelerimden özlemin,
Bir düşsün ki; uyanıkken gördüğüm,
Çaresizliğim,
Ey çözemediğim kördüğüm,
Mahzenimde saklı şarabım,
Yeşermemiş bağım,
Ve avuçlarımda yudumladığım bade’m,
Ey, bir kadehine öldüğüm sen,

Uzaklardan tutuver, bir bakış ellerimden,
Hele bir gülümse,
Kıyısında bahar saklı ömrüme,
Bir gülümse,
Elbet vardır tenine düşmüş gözlerimin de günahı,
Dilimde dolanırken adının semahı,
Sevabı da bulurum senle,
Ben günahı da aklarım elbet,
Bir kelime daha söyletme,
Sancımı duyda,
Yeter artık inletme,
Ne söylesem,
Ne desem sana bilmem,
Dur!
Dur da Allah aşkına gitme.
Dur da Allah aşkına gitme.