Gitme Dedim Be Osman Şiiri - Bilge Atam

sıla ve sevgili hasreti çeken yurdumun güzel insanlarına ithaf olunur.

Gitme dedim be Osman.
Ne işin vardı?
Ellerin memleketinde.
Nasıl bırakıp gittin? Mihriban'ını(aşk)
Elleri kınalı biçimde.

Gitme dedim be Osman,
Yalnız koyma kara gözlünü,
Sırma saçlı eşini.
Ben şimdi ne yapacağım?
Yani yalnız mı koyacağım
Yastıklara başımı.
Ha! başım dedim de aklıma geldi.
Başım kopsun be Osman.
Gece gündüz uyuyamıyorum,
Çıldırır gibi oluyorum,
Düşünmekten ben seni.

Gitme dedim be Osman.
Sanki bulamazmıydık?
Bir tas tahrana çorbası,
Yanında kuru soğan.
Ve pişiremezmiydim? yani sana,
Kara kılçık bulgur aşını.

Gitme dedim be Osman.
Yakındı sarı kızın doğumu.
Giyerdim güllü şalvarı,
Oururdum sarı kızın altına,
Sağağardım kar gibi beyaz sütünü.

Gitme dedim be Osman.
Bak günümde yaklaşıyor,
Tekmeliyor karnımdaki beben.
İşte o da istemiyor.
Babasının gidişini.

Benim kara gözlü Osman'ım.
Gitme dedimse;
Yalnız kendim için
Demediğimi bilmelisin.
Sen ne yer? ne içersin?
Gavurun içinde.
Kim pişirir aşını?
Kimler yapar işini?
Kıvırcık saçlarına,
Kim sürer? yeşil sabunu.

Ah! .. yoksulluk ah! ...
Gözü çıkası,
Ocağı sönesice yoksulluk.
Hepsi, hepsi senin yüzünden.
Senin yüzünden bu gurbet.
Senin yüzünden hasret.
Senin yüzünden bu ayrılık.
Olsaydı; cebimizde paramız
Dolup taşsaydı, dolabımız,
Kilerimiz, evimiz.
Bak olurmuydu bu olanlar?
Gidermiydi Osman'ım.
Gidermiydi Osman'ım.
Beni ve bebesini bırakıp.