Her gece yüreğimi alır elime
Dudaklarımı sürerim acıyan taraflarına…
Öpücüklerimi kondurur
Mırıldanırım ardından
“Geçecek üzülme” diye.
Bana inandığından mıdır bilinmez,birer birer kapanmaya başlar açılan tüm yaraları. Hatta öyle çok inanır ki,kabuk bağlar kapanmaz dediğim tüm yanları.
Her gece yüreğimi alır elime
Nefesimle örterim üstünü.
Kalan son huzur kırıntılarımı
Sürerim yaralarına.
Ben her gece yüreğimi
Uyuturum avuçlarımda.
Gözümü bile kırpmadan,izlerim onu sabaha kadar.
O kadar küçük ki,
O kadar masum
Ve
O kadar çaresiz ki,
En son giden öyle yaralar açtı ki,
Kıyamıyorum dayanamıyorum yüreğimin bu tarumarlığına…
Ve sen!
Sen ki,
O giden.
Gitme…
Hasreti ciğerlerime kadar dolan yar
Gitme!
Katlanamıyor yüreğim yokluğuna
Kaldıramıyorum bu yükü yokluğunda…
Yeter!
Daha fazla gitme yar
Kanatma artık yüreğimi
Hayalinle kandırma artık beni.
Hem bilirsin sen,
Sen yokken için için ağlarım ben…
Kayıt Tarihi : 9.1.2012 16:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!