Gitme Çocuk Şiiri - İbrahim Halil Beyazkaz

Arkana bakmadan gitme çocuk
Adımı anmadan gitme
Sesler küller gibi savrulur
Uçurumlar peşpeşe sıralanır
Düşerim.
Düşerim kirpiklerinin ucunda titreyerek.

Bahar güllerini ezip geçme çocuk
Serüvendir bir gülü koklamak
Biraz da hüzün
Biraz da kaçan gözlere dokunmaktır,
kaçma.

Ses vurup kaçma çocuk
Sonbahar gibi ağlama
Eylüle düşme çocuk
Bulutlar çöker, renkler ölür.

Siyah,
Yoksul bir yağmura tutulup kalma çocuk
Umuda dem tutar zaman
Yalnızlık kalır.
Yaı yamalak bir kaç kırık ümit
Hüzünlüdür artık bütün baharlar
Sevgi kokar yüreğim.
Kaldırımlardan geçip gitme çocuk
Sevgi kokar kaldırımlar
Onlar kimsesiz kalır.

Gidersen
Sessiz bir çığlık düşer yüreklere
Aç, çıplak
Pabuçsuz bir sonbahar kokar hüzün
Kırmızı bir gece kalır
Kahır dolu mutluluklar kalır.

Göz vurup gitme çocuk
Adımı anmadan gitme çocuk
Gidersen
İbrahimler ölür...