Gitme Be Şiiri - İsmail Kandemir

Ben seni bırakıp şaşar giderim,
Beni garip koyup gitme be namaz!
Üstümden yenini soyar giderim,
Sen sıyrılıp benden gitme be namaz!

Gafil olup, ben nefsime uyarım,
Kimi zaman sırtı nefse dayarım,
Dünya işte! Bozulunca ayarım,
Ardını dönüp te gitme be namaz!

Sen ahrete gönderdiğim sesimsin,
Yalan dünyayı saran nefesimsin,
Kalbe neşe, ruhumdaki besinsin,
Nasipsiz, aç koyup gitme be namaz!

Arada bir takılırdım ben sana,
Nerde diye bakınırdım ben sana,
Hem kaçar, hem yakınırdım ben sana,
Bu nefse salıp ta gitme be namaz!

Kandemir, bu lütuf, bu bir rahmettir,
Nefse uyduğunda sana zahmettir,
Dine direk diyen, Can Muhammet’tir,
Borçlarım bitmeden gitme be namaz!

(24 Ekim 2008 / Ankara)