Gitme Şiiri - Taha Karakoç

Serin bir ilk bahar sabahında
Matemli doğa güneşle
İçime doğmuştu gideceğin
Sebebini bilmediğim
Yanlızlığımla boğuşurken
Ardından gitme
Diyemedim
Gidişin bir hançer gibi saplandı yüreğime
Ben sana ağlıyordum
Yüreğime saplanan hançer seni yaralamıştı
Yüreğimde sadece sen vardın
Sende gidersen
Benden geriye ne kalır
Artık seni küskün karamsar sayıfalara
Kırık bir kalemle yazacağım
Sensiz batan güneşe
Küskün veda edeceğim
Doğan güneşten seni dileyeceğim
Oysa güneşim gözlerinde saklıydı
Şimdi gözlerinde yok
Üşüyorum
Sen gülmeyen yüzümde
Tatlı bir tebesümdün
Gelmeyen baharımda
Yüreğimde açan kardelen
Şimdi sende yoksun
Haytımın anlamıda
Giderken ruhumuda al götür
04/06/2005