Yine pencere kenarındayım
Tan zamanı gelmiş
Güneş o karanlıktan yüzünü gösteriyordu
Yeni umutlar dağıtırcasına
Aklımda hayaller
Kalbimde acılar
Güneşi selamlıyorum
Belki bir ümit getirmiştir diye
Belki bir çare getirmiştir diye
Bir cevap beklercesine bakıyorum
Ne çare! bakışlarım boşa
Haykırışım boşa…
Karanlık çöküyor yavaş yavaş..
Uzaktan gecemin ışığı aralanıyor
Mehtabı içime işliyor
Hayat verircesine
Bir an içimde bir heves doğuyor
Olacak bu sefer dercesine
Kurtuldum dercesine
Boşa
Hevesim…muhtaç bakışlarım boşa..
Küsüm artık her şeye
Güneşe..aya..hayata..
Ümit verip kandıran güneşe
Hayat verip mutluluğumu alan aya
Her şeyimi alan hayata küsüm..
Tek varlığım sensin artık…
Tek çarem sensin
Ümit verip kandırma
Hayat verip mutluluğumu alma
Sakın terk edip gitme
Tek nedenimsin..her şeyimsin
Her şeyimi alıp gitme…
Kayıt Tarihi : 8.8.2012 02:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ramazan Koç](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/08/08/gitme-862.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!