Gitme Şiiri - Başar Cingöz

Öyle bir askıntı oldum ki geceye
Yalıyor bedenimi olanca soğukluğuyla
Sıcaklığını hissediyorum
Körpe bir çocuk kadar ey yar
Gitmesin diyorum karanlık, bitmesin gece
Hüsranla son bulur bu çatışmalar
Ay ışığının altında benliğim terk i diyar

Yeniden doğuyorum bu gece
Hücrelerinden binlerce kez bölünerek
Gözlerinde büyüyorum ilmik ilmik
Cümlelere giriyorum satır satır
Seni ezber ediyorum, beynime… gitme.

Yol ayrımındayız, dönüşü yok bilirim…
Çekilmişken bıçaklar, kınına girmez daha
Varsın dökülsün kanım
Yollarına gül olsun her damla
Ama bu gece gitme…