Gitme...! Şiiri - Kaan Karaduman

Her gün ölmüşsün gibi ağlıyorum,
Kendimi bu sona hazırlıyorum yavaştan yavaştan,
Kabullenmek çok zor biliyorum bu yükü,
Gidersen ben ne yaparım demekten alamıyorum kendimi hiçbir şekilde…
Beynim zonkluyor, durduramıyorum.
Yardım edin bana,
Kafamı duvarlara sürtmek istiyorum.
Gözümde yaş kalmadı artık, nefes alamayıncaya kadar ağlıyorum,
Sen gidersen bu dünya başıma yıkılır benim.
İlk yıkıcı gidiş olacak benim için, çünkü daha önce hiç bu kadar sevdiğim birini kaybetmedim.
Kaybettim belki ama yaşım ufaktı çokta anlamlandıramadım…
Anneannemi kaybettim çocukken, ne olduğunu anlamadım bile.
Sonra sonra çıktı yokluğu,
Birde öğrendim ki öz değilmiş, hiçbir şey değişmedi benim için ben onu öz bildim,
Hiç sevgisini esirgemedi benden, ama erken bıraktı o da beni…
Şimdi sıra kardeşimde, oğlumda, bebeğimde sen gidersen benim işim çok zor artık,
Yemeden içmeden kesildin,
Daha doğrusu kesildik.
Engel olamıyorum göz yaşlarıma,
Tutmaya çalıştıkça çenem titremeye başlıyor sonra dişlerim birbirine hızla vuruyor kırılmasından korkuyorum ve kendimi bırakıveriyorum işte o an nefes almadan hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
Utanmadan, sıkılmadan,
Ağlamanın utanması mı olurmuş?
Hadi oğlum gidersen birlikte gidelim,
Ama gitme sen…
Gitme…!

SAYGILARIMLA…
31/07/2011 15:00