Gitme Şiiri - Adil Metan

Git dedim ya dudaklarımdan çıkan son sözcükle;
Şimdi sen yokken söylüyorum gitme!.
Sen varken sarılırdım ya sana şimdi hayallerine sarılıyorum.
Duvarlara söylüyorum neden bırakıp gitti diye,
Aslında o kadar hevesliydin ki gitmeye, o gün diyemedim kal diye, ama şimdi söylüyorum kal benimle kal diye.
Yargıtay kesmedi benim ceza mı, teşhis konulmadı, Sandalyeye mahkum değildi bu gönül, ilk yıl dönümünü yine yalnız geçiriyordu bu yürek.

Susmalara gebe idi, artık çaresizliklere.

Düşünüyorum da acaba sen unutabildin mi, Ya da hiç mi hatırlamadın?
Hayatımdan çıkarken açılan kapı cızırtısı hala kulaklarımda çınlıyor.
Beynimin içinde alabora olmuş sensizlik.
Ben hep ilklerin kurbanıyım;
Seni ilk görüşüm, seni ilk sevişim ve seni ilk öpüşümdü son nefesim.
Unutamıyorum ne yapayım, Sana son sözcüklerim vardı haydi git diye!
Şimdi ağlayarak söylüyorum, git ama beni de götür yanında.