Bugün gördüm seni.
Seneler sonra hiç değişmemişsin demek isterdim.
Ama ilk defa bir meleği bu kadar yakından görüyordum.
Gerçek misin diye dokunmak istedim.
Yapamazdım benim değildin.
Giderken öptün ya hoşçakal diyerek.
Sanki o saate kadar bekleyen gece.
Bir anda indi gözlerimden.
Ardında bıraktın yürüdün ya uzaklara.
Sanki bir ip yumağı gibi çözerek gidiyordun yüreğimi.
Her tarafta senden kalan bir koku.
İçim hiç bu kadar burkulmadı.
Bir daha gelecek olursan eğer.
Hiç gitme olur mu?
TARIH: 02.06.2004 SAAT: 04:25
Belki sana göre sıradan bir karşılaşma....
Benim için beklenen bir andı...
Belki senin o üç dakikan benim baştanbaşa hayatımdı...
Bir daha bakma öyle bana?
Hiçbir zindan gözlerinden dar değil...
'n.t.'
Noyan TüzünerKayıt Tarihi : 6.11.2004 04:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Oturdum kırdığın kalbimin parçalarını topladım, Beni böyle ardında bırakıp giderken ayaklarına batmasınlar diye... 'n.t.'
![Noyan Tüzüner](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/11/06/gitme-77.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!