Varsın kahret bana
Varsın küfret
Ben, benliğimi öldüreyim
karşına bile çıkmayayım
gitme
bırak biletler yansın
yürekler yanacağına
Bırak otobüs boş kalsın
eller boş kalcağına
gitme
düşkünler yurdunun
düş kuramayan düşkünü olayım
gitme
o tekeri icat edenin diye başlayan cümleler kurdurtma bana
o yolu yapan ustanın taa geçmişine küfrettirme
gitme
ölü canlar kumbarası mezarlığa çevirme hayatı
gitme
bırak biraz da gurbet çeksin senin hasretini
dünyayı omuzlarıma yükleme
lanet okutma o otobüs şoförüne
gitme
gözlerim nasır oldu yol gözlemekten
ölümmü var sanki ucunda
lan varsada beraber ölelim
gitme
sensiz alınan her nefesin deyipte
yaktırma bana bu şehri sokak sokak
el ele dolaşan aşıkları astırma meydanlarda
vebal altında kalırsın
ben dünyada sen ahirette yanarsın
gitme
bilmez misin sen gidersen
çiçekler solar
sen gidersen
yürekler yanar
sen gidersen
bende giderim
ben gidersem
kıyamet kopar
gitme
yolda görsen tanıma
yüzüme bile bakma
beni bu yaşta çocuk gibi ağlatma
bastığın toprağın altında kalayım
gitme
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta