Vefa bağının gülü,
cefa senden uzak.
Ben dert, sen derman
meğer ki hep sendeymişim,
seninleymişim...
***********
Bak tarumar olmuş bahçem,
solmuş güllerim.
Sen, dirilt onları.
Sen olmazsan bütün vakitler kara,
ne sefa var ne cefa.
Gel...
Kapansın ziyan defterim.
Ezelden ebede savur beni,
seni söylesin, yüreğine dokunsun dilim...
Söz bitiyor, sen kalıyorsun.
Su bitiyor, bereket yağıyorsun,
çatlayan dudaklarıma,
dua düşüyor.
Yüreğim ferah,
bana iyi geliyorsun,
Sen!
sen, kötü gidiyorsun;
Gitme...!
Akşam heybetinle kendimden geçiyorum
Sabah merhametinle kendime geliyorum
Düşen bedenime güç veriyorsun
Ne kadar acizim ben,
kudretli olan sen,
göster kendini,
fidan gibi dikileyim toprağına.
Gitme...!
Çünkü derdim var,
dermanım sen,
şifam sen...
Aç kapını ben geldim,
seslenişim sana!
Başı dumanlı dağlara düşüyor yolum,
denize koşan sulara…
Vefa bağının gülü,
cefa senden uzak.
Ben dert, sen derman
meğer ki hep sendeymişim,
seninleymişim...
Gitme...!
Gülden AtalanKayıt Tarihi : 30.10.2013 16:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)