Yüreğimden mevsim sonlarını sökeli çok oldu
Uçurum dipli gözlerimle bakındım yalnızlığa
İçimde yarattığın boşluğa gözlerin düştü
Neyleyim
Karanlığa sevdalılar bilir geceye yas/lanmayı
Yastığımda milyonlarca umutla karanlığı astım gözlerime
Birinden diğerine akarken saatler,
Rüyalaştı hayal ile gerçek
Seçemesin artık boşlukta asılı duran yüzümü
Ömür böyle sevdiceğim
Köhne kaldı bendeki her bir sevda
Bir ömre çalına kara lekeyi pak alnınla temizle istedim
Milyonlarca ölü çocuğun bedenleri arasında tara saçlarımı
Çiselenmemiş atlaslarda ruhumu takvimlere iliştir
Her günüme kanlı kanatlı güvercinler yolla
Yaşamak bu değil sevdiğim
Gök sarmaşığında tozlaşan bulutlara maviyi ben astım
Üstüme gölgeler düşünce çöktü gözlerim
Sakallarımın arasında kaybettim yüzümü
Ey! Kalbi kalbimde atan yar. Bilmezsin beni
Her sabah rüzgar kırbaçlar tenimi
Tüm saat başları tutulu bende
Güneş her dem ölü doğar bu şehirde
Korkularım hep çocuk tenimde
Gülüşlerin bir tapınak gibidir yüreğimde
Gitme… Bari sen kal bende
Kayıt Tarihi : 1.2.2013 02:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
HOŞÇA KAL DEME...
Ne git, ne de hoşça kal de
Hoş değildir ki yalnızlık
Adressiz dizeler dolaşır dillerde
Giden “ bensizliğinle kal ” diyemez de
“Kendine iyi bak ” der sadece
Buruk / acı bir boşluk kalır geride
İki ucu keskin bir bıçaktır ayrılık
Saplanır, gidenin ardından yüreğe
Ya alışmaya çalış, çek sineye
Ya da çıkar çıkarabilirsen elindeyse…
Naime Özeren
doyurucu mısralarla akıp gidiyor şiir
çok çok güzeldi değerli şair
tebriklerimle
sevgi ve huzurla kalın efendim
TÜM YORUMLAR (8)