Gitme Şiiri - Kemal Okumuş

Kır kapıları, pencereleri, yık duvarları tek tek, her şeyi dağıt…
Oturup sızlan haline, çek katranı ciğerine, yak bin bir ağıt.
Kimi getirecek sonuçsuz çırpınışların, ölsen kahrından kime ne?
Neyin var kıymetsiz bir yürekten başka, neyin olacak geçse bin sene?
Sat sav bencillikler pazarında, hürriyetini, hayanı, haysiyetini.
Yazılmış olanı çekeceksin, değiştirsen de olmaz niyetini.
Tesadüfe yer yok kurgusu mükemmel olan şu dünyada, bil!
Adam olamadın getirecek kadar, hiç olmazsa yolundan çekil!
Anlam veremediğin, kaynağını bilmediğin 40 yıllık hatırlayış.
Yer yok sevdaya, aşka; sevgiye yok katiyetle birazcık anlayış.
Elinde tespihin, nemli köşen sabırsızlıkla beklemekte yine.
Hiç boşuna direnme, bulmadan yitirmek alın yazın, bak düne.
Yalvara dursun içindeki sesler “gitme dur hele bir dinle! ” diye.
Yalnız ve ağlamaklı gecelere sebep verildi sana hediye…