Gitme! ! Şiiri - Mehmet Nasır Doğruer

Gelmezsin bir daha biliyorum..

Beni asılsız alemin gecelerinde yalnız

Umudun sahilinde dalgalara bırakma

Hesabını yap…

Kaç bin eylemde beraberdik..

Ortak kaşığımız

Paylaşılmamış ekmeğimiz duruyor soframızda

Bir gece dargın kalsak dayanabilir mıydın..

Ne yapsan ne etsen

Pencereden koca şehre bakarken

Hareket eden her cisimde görmez miydin beni

Yüklenirdin duygularına ağlamamak için

Yinede tutamazdın hüzün tenli yaşlarını

Bütün nazlarını biriktirip

Bir fırtınaya tutuşturup salmaz mıydın üzerime

O an parçalamak istemez miydin beni aşkım..

İşte bir de beni düşün! !

Sana ilk kez gitme diyorum..

Tahmin ettiğin gibi değil.

Yaşamımdaki her şeyi hapsetmişsin kendinde

Kimsesiz çocukların en umutsuzu gibiyim

Bak gidersen

Düşmeyecek elimde o çok nefret ettiğin bira şişesi

Gece gündüz

Artık çevrenin ağır genci olmayacam mesela..

Geri aramayacam Fatma nineyi

Kaç çağrı atarsa da...

Aramayacam çocuklarımı

Gitmeyecem okula ve bitirmeyecem..

Sormayacam seni ne il den ne de ilçe den..

Bende ki mirasın hiçbir zaman toparlanmayacak bir enkaz olacam..

Hayallerimi yok edip

Beni yenemeyen İstanbul’un

Çıkmaz bir sokağına mahkum olup ölümü bekleyecem…

İlk ve son defa haykırıyorum aşkım..

Gitmeeeee!