Gitme Şiiri - Sedat Ayar

Dağ olsaydın aşar seni,yollarına set olurdum
Nehir olsan sellerine yürek koyar bend olurdum

Güneş olsan seni yakar,sıcağını kapatırdım
Gece olsan yıldızlardan mehtabına taç yapardım

Rüzgar olsan saçlarımla savururdum uzaklara
Yedi başlı dev olsaydın düşürürdüm tuzaklara

Taş olsaydın sarmalardım bağrımdaki ateşine
Ağaç olsan dallarına asılırdım gitme diye

Gitme diye yalvarırdım dizlerimi kıra kıra
Ne yaparım tek başıma,ne olur bunca hatıra

Kim ellerime sarılıp avundurur söyle beni
Ya da kime sarılırım,hatırlatır diye seni

Hatıraların yüzüne nasıl bakarım ben şimdi
Onlar benim tek tesellim,biricik ümitlerimdi

Bu kadar mı kararlısın yüreğimi terk etmeye
Bu kadar mı kararlısın benden uzağa gitmeye

Sen gönlümün sultanısın,seni darda koyamam ben
Gitmek istiyorsa gönlün sana engel olamam ben

Sıkıldıysan yüreğimden bırak alma bende kalsın
Bende kalan yüreğinle çarpıp, beraber ağlasın

Unutulmak bir şey değil, katlanırım biliyorum
Unutmak zor gelir bana,işte ondan korkuyorum

Korkularım bende kalsın,madem istediğin böyle
Karar senin,git bir tanem,kapı açık,güle güle