Gitme Şiiri - Hakan Bostancı

bir şey kanıyor içimde
sızım sızım sızlıyor
özlemin...
acı her an dolaşıyor beynimde

en çok sevgini özledim
sonra gözlerini
ellerin giriyor rüyalarıma
kimi sevecekler artık benim yerime
ve ben böylesine özlerken onları

sesini özlemedim
çünkü hep kulaklarımda zaten
sabah sesinle uyanıyorum hala
gece sesin hep evde

azalır diye beklerken acım
artarak, katlanarak vuruyor kalbime
ellerim titriyor uyuşuyor beynim
işte gene özlemin

geçer şimdi diyorum
atıyorum kendimi sokaklara
geçmiyor dinmiyor
azalmıyor bir damla bile

kıskançlık krizleri yok mu hele
taa içimden dağlayan
kimle, nerde
elbette bana ne... de... işte...

dayanılmaz anlarda üşüşüyor beynime
pişmanlıklarım
bilemezsin ki
en acısı bu belkide

yani kısacası
değişen bir şey yok ben de
hala aşığım sana
sen başkasını sevsen de