Gitme Şiiri - Rukiye Kul

Güneş doğduğu yerden batıyor içimin kentlerinde
Sonsuz bir ızdırapla uzandığım karanlıklarda
Düşüyor tutunduğum yıldızlar.
Dilekler tutuyor insanlar düşen yıldızlarımın ışıklı ölümlerine
İntihar süsü verilmiş ceset yüreğime biçilmiş kefenler
Sarmaya kâfi değil,
Her doğuruşta öldürülen çıkarsız inanışlarımı.

Anadan üryan gelip babadan yetim gönderildiğim
Her veda sahnesinde izi kaldı kangren el sallayışlarımın
Tutuver ellerimden, söküp al içerimden ceset yanlarımı
Coşkun denizler ortasında
Durgun bir limana özlemli yosun tutmuş günlerim

Kaçırma gözlerini!
Sal seyirlerini battığı yerden doğan güneşlerime.
Çekme ellerini!
Gidişini vurmamışken yüzüme zaman,
Henüz düşmemişken göğümdeki yıldızlar çekme ellerini.
Gitme!
Gölgenden dahi korkan hasarlı ruhuma
Demirle gölgesiz gülüşlerini.