Gitme Şiiri - Ebru Özkök

Kalbimden taşınmış gidiyordun...
Büyük bır kavganın ardından,
Kırılmış,incilmiş gidiyordun,
Bana tükenmez aşkınla değil,
Nefretinle bakıyordun artık
Gidiyordun,gidiyordun ne yazık
Gıtme demek geldı içimden,
Seviyorum seni gitme demek,
Bir şans daha,bir kez daha demek
Yazık,diyemedim sustum,ağlayamadım bile
Eşyaları toplamış gidiyordun,
Gitme diyemedım sana,
Bana şöyle bir baktın süzercesine,
Hiç öyle soğuk bakmazdın bana,
Birşey söylicek gibi oldun sanki ama,sustun
Susturdun kendini,sustum,sustum bende sen gibi,
Bavulunu alıp çıktın odadan,son kez ardına bakmadan
Bakmadın bile son kez bana,odana
Odada bekledim sessiz, kapının sesini
Çıkana kadar sen evden, çıkmadım odadan ben
Bekledim uzun sürmedi kapıyı çarpışın
Gittin 5 senedır yaşadığın koca evi
Beni bırakıp gittin
Cama koştum hemen
Artık tutmuyordum hıçkırıklarımı
Ağlıyordum deli gibi
Gitme ne olursun gitme diye diye ağlıyordum
Delirmiş gibi bağırıyor ağlıyordum
Sokaktaydın yalnız başına ağlıyordun sende
Gidiyordun gidiyordun işte
Bırakıp beni yapayalnız evde
Gittin aldın beni kalbimide
Uyandım saat 3 tü
Hepsi bir rüyaydı ama yüreğim üşümüştü
Sarıldım sana gitme gideme diye uyudum sonra...