Gitme Şiiri - Halil Eke

Kendimi izledim bu gün uzaktan..
Sen geçerken görürsün diye,
Kaldırıma bıraktığım, kendimi..

Önce tanıyamadım..
Saçım, sakalım uzamış,
Kaldırım ben, ben kaldırım olmuş,
Tozdan, topraktan..
Bir ıslaklık var yine, sakalımın üzerinde,
Kimbilir kaç kez öpmüş, o taş o yanaktan..

Kendimi izledim bu gün uzaktan..
Hani sen gelirsin diye,
Yol ettiğim, kendimi..

Kalbim kırılmış ama direncim kırılmamış..
Aşkına dilenci olduğumu göremeyenler,
Paraya dilenci zannedip, yanılmış..
Birkaç metal bozukluk,
Sana uzattığım ele bırakılmış..

Kendimi izledim bu gün uzaktan..
Aşk’a yazılan romanlarda,
Devrik bir cümle saydığım kendimi..

Sen yanımda değil de, uzakta olduğun için.
Ben anlamsız kalmışım..
Ne beni okuyan zevk almış..
Nede ben, yazılmaktan hoşlanmışım..
Belki sana göre de, aynı cümlede..
Ayrı bir yere, layıkmışım..

Kendimi izledim bu gün uzaktan..
Senin beni bıraktığında,
Benimde terk ettiğim, kendimi..

Küçük bir not tutuyorum elimde,
Belli ki.. Sana yazılmış..
Öyle sayfalar dolusu değil bu kez,
Küçük bir kağıda, büyük harflerle karalanmış,
Tek bir kelime.. “GİTME”