Gitme Şiiri - Tahir Öztürk

Bebeler ağlamasın
Dinsin sancıları dağların.
Türkü olup dolmasın yüreklere
Aşıkların sazından.
Düğün olsun bayram olsun
Yaşanan acılar.
Yeşile dönsün karalar bağlamış dağlarım.

Bırakıp gitme
Üzerinde doğduğun
Kınalı toprakları.
Bırakma sakın umuda sarılmış yüreğini.

Sensiz mi kalacak bu yerler?
Yokuş başındaki dertli
Karlısu çeşmesi,
Gül diktiğin bahçeler,
Sıcaklığınla karını erittiğin
Yamaçlarında koyun güttüğün
Başı dik Sodra.
Yaprakta titreyen çiy tanesi
Ve bir de yüreğim
Sensiz mi kalacak?

Sen gidersen
Gül bahçelerin solacak,
Sesin yankılanmayacak
Çatlak duvarlarda
Dağlar küsecek sana
Kanlanacak umut
Doğmayacak güneş
Benim bir yanım olmayacak.
Senle gidecek yüreğim
Yüreğim oyy
Yüreğim,
Ellerinde olacak.

Gerçekten gidiyorsun
Biryanım gidiyor ellerinde,
Dilek ağacına bağladığın
Bezde bir yanım.
Mısır kuşları uçuyor peşinsıra
Suya hasret toprak ağlıyor senin için
Boşver
Git sevdalandığın umutlara
Yeşert güvendiğin yarınları
Göm geçmişe ait ne varsa
Göm git üzerinde yetiştiğin topraklara
Boşver düşünme.
Unutmuşsun zaten unutulacakları
Var git yoluna ve boşver
Ardından ağlayanları...