Islak saçların kalır içimde
Ne bir fetha güneş
Ne teyel bir gülüş bende
Taflan gülüşünden bir ağaç kalır
Benliğim upuzun bir geçmişe uzanır
Kömür gibi kararırken içim dışım
Kalbimin karlı yamaçlarında asılı kalır gülüşün
Donmaya doğru bir müsveddeyim
Gitme
Durmadan üşürüm
Kayıt Tarihi : 10.2.2008 11:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)