Gitme Şiiri - Ejder Mutlu

Söylenmiş, acımasız ve gaddar, sözle yıkılan derbeder hayata inat dur!
Dur ve bir kerecik olsun dinle.
Ve öyle git, gideceksen…yada kal…

Gitmek, sadece ölmeyen duyguları körlemek,
Gitmemek, ölmüş, yok olmuşlara abu hayat olmak.
Gidişinle bir güzellik ölecek, dönüşünle bin güzellik doğacak.
Ve öyle git, gideceksen…yada kal…

Gitme, gitme ki sevdalara yeni bir sevda eklensin,
Gitme, gitme ki yarım kalmış aşk’lardan devasa aşk doğsun,
Gitme, gitme ki sineme saplanmış zehirli hançer eriyip yok olsun,
Gitme, gitme ki göğüs kafesimde sıkışıp bir türlü çıkmak bilmeyen,
Gün be gün beni bir muammaya sürükleyen,
O his ve duygular aydınlık bulsun.
Ve öyle git, gideceksen…yada kal…

Kükreyip hışımla avına saldıran aslan nidasıyla dilimden çıkan,
“Git” sözcüne dön de bir bak…
Bak ki, gerinde, şefkate, merhamete ve korumaya muhtaç,
Çaresiz, yaralı bir ceylanın imdat çığlıklarını dinle.
Dinle ve “git” sözündeki “gitme” manasını gör,
Sevdalara gebe kalmış, sevdanı besleyen yüreğimde.
Ve öyle git, gideceksen…yada kal…

Bak işte ne vakit,
Acımasız ve gaddarca söylenen sözün gizeminde,
Masum ve çaresiz yaralı ceylanın imdat dileyişi sürünmekte…

Gitmek yada gitmemek zuhur etmişse hayatta,
Bilirsin ki her gidiş, yeni bir yere varıştır.
Gideceksen, dur bir düşün,
Ve her cümlenin sonunda merhamet dileyişimi gör,
Ve öyle git, gideceksen…yada kal…

Oysa senin yerin ve sevdalı yüreğin müellifi,
Yine bu yer ve yine bu sevdalı yürek.
Ve “gitmeleri” atıp bir kenara “gitmemelere” sarıl.
Senin için değil,
Benim için hiç değil,
Zehir gibi damardaki kana karışmış,
Abu-hayat olan, suçsuz, günahsız şu masum aşk için…
Ve hayatın her karesinde her dem,
Nabzımı tutup, yüreğimde yaşan sevda için…
Ve öyle git, gideceksen…yada kal…