Gülüne kavuşan bülbül gibi
Çıkar can bedenden…
Ayın ışıltısı düşer yitik gözlere,
Buz kesemez ölü vücut,
Tek damla kana özenen kırmızı kalem mürekkebi olur bir ad,
Düşer yaz bozlara…
Bir şeyler söyler sesi, al gibi, gül gibi, kal gibi, gel gibi…
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta