Gitme Şiiri - Yusuf Pekol

Dur gitme...

Çok bahçe dolandım
Her bahçeden gül kokladım
Her gülün dikeni kanattı kalbimi
Her gülü sen sandım
Yanıldım

Dur gitme...

Sene 1993
Bir tsunami dalgası ezdi Lice'yi
Biz kurtulmuş muyduk
Yoksa hala bir batıkmıyız orda

Dur gitme...

Koptuk, Koparıldık
Apayrı dallarda birer sakaydık
Aynı ayrılık şarkısı şakıdık

Dur gitme...

Öptüğüm dudaklar
okşadığım saçlar
Sardığım beller
Sıktığım kasıklar
Sen diye sevdiğim kadınlar

Dur gitme...

Çok aradım
Bu sorunun cevabını
Koyamadım kimseyi
Senin açtığın boşluğa

Dur gitme...

Yeter artık
Olmuyor
O sensin
Başkası değil
Aramak boşuna
O sensin

Peki nerdesin:(((

Dur gitme...
Dur gitme..