Önce bu kasaba küçük demiştin...
Ardından şehrimizi sevmedin
Ben şehrimizi de bıraktım uğruna
Ya bu dünya
Ondan da mı çabuk sıkıldın...
Mavi menekşelerimiz vardı
Küçük gölümüzün yanında
Gonca güller yetişiyordu yatağın için
Ve yıldız parkının kedisi
Seni çok özleyecek biliyorsun
Anladım bu gidişin dönüşü yok
Söz vermiştik hatırlıyorsun
Birimiz giderse diğerimiz kalacaktı
Kalmanın acısını bana yükledin
Bana ve bahar kelebeklerine
Şimdi yatağında kelebekler uçuyor
Kelebek mi, melek mi bilmiyorum
Kelebeklere hep melek derdin
Şimdi meleğin yatağında uyuyor
Uyuyor mu uçuyor mu? Bilmiyorum
Keşke kızımızı bir kez görebilseydin
Keşke sarılabilseydin doyasıya
Keşke bu keşkeler düğümlenmeseydi böyle...
Kayıt Tarihi : 9.8.2006 21:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!