Ruhumla kaynamış toprak kâsemi,
Nurla taşırmadan gitme ha gitme,
Bu soğuk gölgede kırık asamı,
Dağdan aşırmadan gitme ha gitme,
Beraber çıkalım zorluk dağına
Katalım nefsi gel, can ırmağına
Masum bir av gibi aşkın ağına
Beni düşürmeden gitme ha gitme.
Uyuyayım hani, aynı serapta,
Benliğimi döndür döndür dolapta,
Dervişim, kardeşim, piştiğin kapta,
Beni pişirmeden gitme ha gitme.
Kayıt Tarihi : 25.7.2002 18:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Kerim Ece](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/07/25/gitme-22.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!