Gitme.. Şiiri - Semra Ay

-Eylül yaprağıma-

Titrek yüreğimi can çekişirken bıraktım ellerine..

Merhametsiz gecelerde çölleşirken umutlarım
Bin örümcek ağıyla sardığın düşlerime
Yokluğunu gardiyan edip
Sana akan bu sessiz çağlayanları
Duymayıp gidiyorsun ya sen
Bütün kaldırımlar düşmandır adımlarına
Çekip almak ister, yoluna serdiği kırmızı avuçlarını, bilesin
Gidişine çeşmeler ağlar,zehirden köpüğünü damıtır yüreğime
Kartal pençesiyle mil çeker,yıldızların gözlerine
Zindanın çarmıhına gerdiğin bedenimi
Gül yaprağı kanatır,bilesin
Papatyaların celladı olur artık bahar
Seni söyler hep martılar; gitmesin! ..
N’olur, anahtarsız kalsa da, bu yarım nota hiç bitmesin
Kapandıkça kanayan yaralarıma gidişini saplarken sen
Damarlarımda irin akıyor artık, bilmelisin
Deniz başını taşlarda kanatıyor; gitmesin! ..

Oysa seninle uçuyordu göklerimde kuşlar
Evrenimi sarıyordu; hep nev bahar
Tomurcuk gözlerimin özüydü dudakların
Ruhumun gizli geçitlerinde, ab-ı hayat buluyordu ellerin
Tek öznesiydin belirsiz,yalnız kaderimin

Şimdi, gidişinin zemheri vaktinde
Saatleri ıstırabımla ateşe veriyorum
Akrep kendini zehirliyor; gitmesin! ..
Tren raylara küsüyor,istasyonlar yanıyor
Volkanlar yüreğimde kaynıyor
Yükünü gözlerimden alıyor bulutlar
Çivilerin beyninde vuruluyor,titrek resmim
Bunu sen de biliyorsun; gitmemelisin! ..