Gitme Şiiri - Mehmet Akif Korkmaz

Gitme gönlüm krılır
Yalnızlığım büyür.
Gitme,
Mevsimler anlamsız olur
Pınarlar kurur.
Yumak yumak korkular biriktirdim.
Kaygılarımı köşelerde sakladım
Kendime ve sana hep acıdım
Ellerimi hep yardana açtım
Merhamet, sevgi dilendim
Kaybolmuştum sonsuz evrende
Hasretini her sabah içerdim
Dünyam döndükçe ben yavaşlardım
Ah bir seni özlerdim
Uzak düşler gibi
Mısralar kan kokar
Yüzler kızarır
Canlar can olduğunu unutur
Putlarla yarışır
Taş dirilir
İnsan ölür
Her ölü toprakla yeniden dirilir.
her ölü taşla yeniden dirilir.