Gitme Şiiri - Serdar Yıldırım

Gidişinle kırıldı hiç durmadan yazan kalem,
Artık duyamamak dilinden bir kelam,
Ve bakamamak bir daha gözlerine,
Tutamamak ellerinden edepsizcesine.

Sokağından geçerken sarhoş ve aylak,
Bağıramamak adını kaldırımlarda aşınarak.
Mektup sayfalarından koşarak sana dokunamamak,,
Mesela hüzünlü bir şarkının nakaratında ağlayamamak.

Göz göze gelebilme ihtimalini hiçe sayarak,
Tedirgin ardına dönüp dönüp bakarak,
Gitmek dediğin bu hareketi varsayarak,
Yüreğimi yerinden söküp atarak.

Her geçen gün sisli bir yalnızlığa biraz daha batarak,
Ve acımız katlanarak, gitme gözlerimin içine bakarak.
Böyle kimsesiz yetim, bırakma beni yarım yamalak.
Al ömrümü can ver yeniden gülüşlerine katarak.

Çekme ülkemden ellerini, o mamur gözlerini,
Dökme saçlarından düşlerimi incitme beni.
Terketme acizane bedenimi, yalnız koyup gitme ellerimi.
Silip bütün yaşamından adımı, unutma beni.