Gitme Şiiri - Mazlum Barniç

Yaralıdır bu can, senin canına. Bırakma öksüz bir başıma! nasıl dayanırım ben yokluğuna, hiç düşündünmü? Gidişinden sonra. Ne halde olacağımı, ya bir meyhane de kendi kendine sayıklayan ya, bir karanlık gece yarsı sokak ortasında avazı çıktığınca bağıran bir alyaş. Gitme be sevdam, koyma benim bu yaralı halimle bir başıma. Ben bile çekemem kendi kendimi; gitme sevdam gitme yapamam ben bir başıma, sen den sonra çok şey değişti! Senli olan bu benliğim de, artık kimseyle konuşamaz oldum yokluğun da, vurdum duymaz serserinin teki, gece yarıları saati beli olmayan bir soytarı oldum. Bak eserine beğenecek misin? Ne yaptım da böyle bir durum getirdin, seni candan seven bu delil çocuğa bir gün merak edersen? Beni uzakta arayıpta kimselere sorma, eviniz yanı başında ki mezarlıktır adresim. Komşu oldum sana bir dua edersen bana gel yanı başıma, dokunmak istersen bana avuçla toprağımı hiss edeyim son bir defa gelişini. Oku bana benim alın yazımı, sevipte sevilmeyen canını sevdası uğruna bir kurşuna mecbur eden sevdalın, deli çocuk...