Gitme Şiiri - Müştehir Karakaya

Gitme

şimdi cürmüm esrarımı dağıtır
sakın gitme
her yaranın kanayışı
dar mezara ruhumu
götürmeye teşnedir
sol omzuna yaslan da öyle bak
hangi vicdanında titrek
ruhuna dokunan bir yalnızlık
bu kadar masum ve saftır
hangi araf bu kadar
yol bilir bir haramidir yolları kesen
sakın gitme
korkumu altmış parçaya bölüp
razıyım seninle bölüşmeye

şimdi hicabsız yüzünü görüyorum
sakın gitme
peşinden ayrılık rüzgarı
eteklerini savuracak
ateşin ruhuna teğet geçişi
seni sağaltmayacak
geçmiş mevsimlerin çiçekleri
kokmayacak kırık vazonda
bir cam kenarında
oturmayı düşleyecek kadar
vaktin olmayacak
peşindeki ordular vurgunsuz
bir boşluk bir inilti
seni kendine çeken
sakın gitme
kal diyorsam
çakmayan bir çakmakta
hakkın kalmasındandır
bu alevin sahibi kendini yakmasından

şimdi iki ruhun isyanı gibiyiz
sakın gitme
kendini salma ihanetlere
vebali çok derindir
kasemdir
ne ben kurtulurum yanmaktan
ne diner içinde küllenen düellolar
senin mayanda suyum vardır
mum alevinde kanatlarımın çıtırtı sesi
her sabah uyandığında
ellerin üşüyecek
her gece görmediğin rüyalarda öyküler
kapı henüz açıkken
bırakma kapanmasın
sakın gitme
korktuğum bu itiraf
yaralı vicdanımda
seni bensiz koyacak…

Temmuz 2008
-ben senin yangınınla büyüyorum-

Müştehir Karakaya
Kayıt Tarihi : 1.9.2015 10:44:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Müştehir Karakaya