Gitme Şiiri - İlknur Kavrar

Gidesi var biliyorum.
Hem de çok uzaklara,bensiz,sevgisiz…
Boşluğa uzun bir yolculuk…
Gitmek diyor, şart oldu.
Yavru kediyi arkada bırakıp gitmek…
Ne için,kim için belli değil ama
Sadece çekip gitmek…
Zincirleri kırarak ve
Halkaları da boynunda taşıyarak gitmek…
Özgürce,hesapsız,eşe” boş ol” deyip gitmek…
Ekmek yok buralarda bahanesiyle
Hayatı silkeleyip gitmek…
Belki bir sandalda, çarşaf gibi
Kıpırtısız sularda sallana sallana
Ya da fırtınanın savurduğu tarafa amaçsızca
Hazan yaprağı olup gitmek…

Gidesi var biliyorum.
Yılan gibi kıvrılan yollarda toz olup gitmek…
Kara sevdalara elveda bile diyemeden,
Yılgın hayalleri çöpe atıp gitmek…
Tırnak izleri bedenimde iyileşmeden
Beni de uzaklara fırlatıp gitmek…
Nefessiz de yaşamayı öğrenmelisin
Deyip çekip gitmek…
Cama çarpan kanarya misali
Şaşkın,baygın bırakıp gitmek…
Yüreğine ağır gelen sevdalardan
Kaçıp gitmek…

Gidesi var biliyorum.