Gitde Gör Hemşehrim Şiiri - Yılmaz Baran

Şimdi gitte gör hemşerim, bizim elleri
Ne büyük pahar tanır seni, ne harman
Zemheri hazanı vurmuş, eser yelleri
Gurbet sen olmuşşsun mazide saman

Selam verip el öptüğün dedeler
Toprak olmuş pamuk elli neneler
Saçını,başını almış götürmüş seneler
Gurbette adımız yalana dönmüş

Harmana döktüğün sarı samanı
Elinden düşürmediğin kara yabanı
Kara lastiğin içinde ıslak paçanı
Maziye gömmüşler talana dönmüş

Bahar gelende açan karçiçeğini
Yazıya vurduğun mor ineğinini
Ayrana düşürdüğün bicek sineğini
Pazara vurmuşlar yabana dönmüş

Yaz akşamları çocuk toyunu
Çayırlarda kırktığın karakoyunu
Torun bilmez dedesinin soyunu
Geçmişi silmişler virane olmuş

Konağın önündeki cüz taşlarını
Gözünden damlayan göz yaşlarını
Secdeden kakmayan kır başlarını
Mezara gömmüşler ışığı sönmüş

Komşunun derdini dertbilen başlar
Şimdi köyde olsam diyip dökülen yaşlar
Gurbette yabanız deyip sılayı düşler
Gelip görmeye yürekmi işler
Senin sıla bildiğin yerde gurbet yeniden başlar